تشخص محله و احساس طرد اجتماعی (مطالعه موردی شهر پاکدشت)

مقدمه: سکونتگاه­های خودروی اقماری در حومه کلان شهرها با مجموعه­ای از مسائل مواجه‌اند که فقط به موضوعات کالبدی آن ختم نشده بلکه به معضلات اجتماعی و فرهنگی نیز مربوط می­شود. پیامد این وضعیت کناره­گیری افراد ساکن از جریان اصلی جامعه است که در همین ر‌استا، مقاله حاضر به بررسی رابطه میان ویژگیهای فیزیکی، فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی این سکونتگاه­ها و "احساس طرد اجتماعی" می­پردازد. روش: در پژوهش حاضر از روش پیمایش و تکنیک پرسشنامه استفاده شده­ و اطلاعات لازم برای این تحقیق از طریق نمونه­گیری خوشه‌ای چند­مرحله‌ای و مصاحبه با 300 نفر از جوانان 15 تا 29 ساله مساعدترین محلات تا محلات کمتر مساعد شهر پاکدشت جمع‌آوری شده است. یافته­ ها: ارزیابی جوانان ساکن در پاکدشت از تشخص محل سکونتشان «نسبتاً نامناسب» است. همچنین در ارزیابی «تشخص محله‌ای»، نقش مؤلفه­های اجتماعی و فرهنگی نسبت به ارزشهای فیزیکی و اقتصادی بیشتر بوده به گونه‌ای که بیش از نیمی از پاسخگویان، دارای احساس داغ‌خوردگی محله‌ای بوده و از طرد اجتماعی و روانی رنج می­برده­اند. بحث: نتایج حاکی است، مؤلفه­ای که به‌طور مستقیم منجر به احساس طرد اجتماعی می­شود، ارزیابی جوانان از تشخص محله‌ای نیست؛ بلکه این ارزیابی، زمانی که با احساس داغ­ننگی که افراد نسبت به محلاتشان دارند همراه شود تأثیرگذار می­شود. بنابراین، مهم آن داغ ننگی است که افراد از جانب دیگران احساس می­کنند؛ داغ ننگی که عمیقاٌ تحقیرکننده ­است